Charakterystyka

Ze wszystkich bogów Walhalla(dziedziny Odyna i raju poległych w boju wojowników) Thor cieszył się chyba wśród plemion północnogermańskich czcią największą, większą nawet niż jego ojciec, władca bogów - Odyn. Ślady kultu Thora spotkać można wszędzie tam, gdzie docierali w czasie wędrówek ludów Germanowie kontynentalni, a także w tych miejscach, do których dotarli w późniejszej epoce ich skandynawscy pobratymcy-wikingowie.
Thor był czczony prze południowych Germanów-Franków, Sasów i Wandalów, pod imieniem Donar(Donner). Słowo to w obu wypadkach oznacza to samo: wywodzi się od pioruna i błyskawicy. W imieniu tym zawarta jest też charakterystyka bóstwa. Thor był bogiem piorunów, błyskawic, nieba i zjawisk meteorologicznych. Wielu badaczy dawnych religii europejskich utożsamia go z bóstwem o podobnych cechach, czczonym przez Bałtów i niektórych Słowian jako Perkun. Niektórzy kulturoznawcy, na przykład Mircea Eliade, dopatrują się w postaci Thora cech wspólnych dla dawnego, praindoeuropejskiego bóstwa, którego wcieleniem byli greccy bogowie, Zeus i Apollo, rzymski Jupiter i celtycki Taranis. Odpowiednikiem Thora w dalekich Indiach był(według tej teorii) bóg Indra - władający błyskawicami pogromca potworów. Jeśli teorie te są prawdziwe, kult Thora należałoby uznać za mający wyjątkowo długi rodowód.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License